Wist u dat men heeft gezien dat de sternobbelmol zijn prooi in slechts 225 milliseconden vangt en opeet – waardoor het een van de snelste foerageerders in het hele dierenrijk is?
De sterneusmol, ook wel Condylura Cristata genoemd, dankt zijn naam aan het verbazingwekkende vlezige stervormige uiteinde rond de basis van zijn neusgaten, dat 22 roze tentakels bevat. Hij is meestal 15 cm lang, heeft korte poten, een gedrongen bouw en is relatief onbehaard, met een vacht die kan variëren van roze-grijs tot zwart-bruin.
De sterneusmol komt oorspronkelijk uit het oosten van Noord-Amerika, voedt zich voornamelijk met insecten en wordt bij de jacht geholpen door zijn ongewone neus. Zijn verbazingwekkende aanhangsel is niet het enige verbazingwekkende aan dit unieke zoogdier – hij heeft ook een grote behendigheid, waardoor hij potentiële prooien, zoals wormen en kleine insecten, in een fractie van een seconde kan grijpen.
Deze opmerkelijke kleine mol komt voor in natte, laaggelegen gebieden zoals moerassen, venen en moerassen, waar hij complexe, met elkaar verbonden tunnels graaft. Door de tunnels die hij bouwt kan hij veilig broeden, ver weg van roofdieren, en voedsel zoeken. Zijn ongewone snuit heeft een goede reden, want hiermee kan de mol met verbazingwekkende precisie ondergronds jagen, omdat hij vol zit met meer dan 100.000 kleine zintuiglijke receptoren, de zogenaamde Eimers-organen.
Deze zijn vergelijkbaar met de tastreceptoren bij mensen en stellen de mol in staat om subtiele veranderingen in zijn leefomgeving, zoals temperatuur en druk, waar te nemen. Deze verbazingwekkende aanpassing is cruciaal voor de overleving van de sterneusmol, omdat hij een schat aan zintuiglijke gegevens in slechts milliseconden kan decoderen. Dankzij dit vermogen heeft hij een verbazingwekkend nauwkeurige perceptie van zijn omgeving en kan hij complexe zintuiglijke kaarten maken in slechts een fractie van een seconde!
Stermollen zijn goed gewend aan water en zijn briljante zwemmers, die lange tijd onder water kunnen duiken. Met hun peddelachtige voeten en gedeeltelijk zwemvliezen kunnen ze zich snel voortbewegen en ze kunnen ook onder water ruiken, waardoor ze in onderwatermilieus op waterdieren kunnen jagen.
Wat het sociale aspect betreft, geeft de sternaakmol over het algemeen de voorkeur aan zijn eigen gezelschap, hoewel hij zich tijdens het broedseizoen meer mengt. Hij paart meestal aan het eind van de winter of in het vroege voorjaar, waarbij het vrouwtje van de soort nesten van 3 tot 7 jongen voortbrengt na 45 dagen dracht. Jonge sternmollen blijven een paar weken bij hun moeder, voordat ze er zelf op uit trekken om hun territorium te bepalen en dit te markeren met ingewikkelde geursporen.
Dit verbazingwekkende diertje staat momenteel niet op de lijst van bedreigde diersoorten, maar helaas zou het verlies van habitats door menselijke invloeden zoals vervuiling en klimaatverandering een toekomstige bedreiging voor zijn bestaan kunnen vormen. Wat betreft de inspanningen voor natuurbehoud staat hij nog steeds aangemerkt als een soort die “niet zorgwekkend” is, maar hopelijk zullen er maatregelen worden genomen om mogelijke bedreigingen van zijn bestaan tegen te gaan.
Wij hopen dat de sterneusmol blijft bestaan, want we weten zeker dat dit opmerkelijke zoogdier zowel wetenschappers als natuurliefhebbers nog jaren zal fascineren, vooral omdat dit kleine diertje zo’n ongelooflijk bewijs is van het vermogen van de natuur om zich aan te passen en te gedijen.